یک سال پیش در چنین روزهایی رئیس‌جمهور هنجارشکن آمریکا اقدامی کرد نامتعارف، که نقض آشکار قوانین بین‌المللی بود و مصداق آشکار تروریسم دولتی.

به دستور او یکی از فرزندان غیور و سلحشور ایران زمین به خاک و خون کشیده شد، و جنایتی خلق شد بی‌سابقه، ولی در آن سوی ماجرا ایرانیان بامرام صحنه‌هایی آفریدند در استقبال و تشییع پیکر ایشان، ماندگار و با شکوه، در تهران و کرمان و اهواز و مشهد... که نماد و نشان نجابت و قدرشناسی این ملت بزرگ و تمدن‌ساز است. آنان نشان دادند که قهرمانان خود را قدر می‌شناسند، نام نیک‌شان را زنده نگه می‌دارند و فداکاری هایشان را پاس خواهند داشت؛ و چنین است که شعر سعدی شیرین سخن، گویای حال و پیام آنان است که:

 «سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز   مرده آن است که نامش به نکویی نبرند»

امروز حاج قاسم نکونام، سرباز فداکار ایران زمین، زنده است و جاودان، و ترامپ بدکردار و بدفرجام رو به زوال است و فنا، که کسی نامش به نکویی نبرد.